Książka wyznacza porządek czasu i jednocześnie pozwala go zawrócić. Podobnie jak muzyka. Księga jest symbolem trwania.Istotą książki są KARTY (wykonane we wszelkich technikach i mediach), ich układ, początek i koniec. Książkę można otworzyć w pewnym miejscu, jednocześnie zdając sobie sprawę, że to miejsce ma swoje „przed” i „po”. Książka wymaga pamięci i oczekiwania. Ma swój ciąg dalszy i swój czas miniony. Być może jest jedynym dziełem sztuki, które pozwala „odnaleźć” czas przeszły i przenieść go do teraźniejszości. Dlatego zawsze jest ŻYWA. Wystarczy przewrócić jej karty, okładkę, aby przywrócić jej życie. (słowo wstępne, fragment katalogu)

Album fotograficzny jest książką, posiada strony i zawiera treść. Fotografie opatrzone są podpisami i datami, choć nie zawsze, dzisiaj jest to praktyka rzadka. I nawet te zdjęcia przedstawiające podobizny osób pod którymi widnieją nazwiska, po kilkudziesięciu latach stają się już dla nas zwykłymi obrazami. Zwłaszcza te które ukazują wizerunki osób już nieżyjących od kilku pokoleń.

Wystawę można było oglądać w Muzeum Narodowym w Szczecinie, w Muzeum Okręgowym im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy oraz w Salonie Akademii warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W katalogu wystawy umieszczono wypowiedzi artystów biorących udział w wystawie na temat książki doskonałej i jej formy w przyszłości. Poniżej moje myśli. 

Książka doskonała to taka, w której nie chcę zmienić praktycznie żadnego słowa, niezależnie od jej gatunku, poziomu czy osobistego do niej stosunku. Książka, której lektura sprawia, że po odłożeniu jeszcze przez wiele dni o niej myślę i mam ochotę o niej dyskutować. To też taka książka którą czytam z wypiekami na twarzy, od której trudno się oderwać. I taka, której treść i forma jest spójna i dobrze przemyślana. Lecz najciekawsze dla mnie w tej pogoni za doskonałą książką jest to, że po rozłożeniu na czynniki pierwsze widzimy ile w niej jest niedoskonałości.

Multibooki, self-publishing, hipertekst, aplikacje związane z danym tytułem książki, możliwość ingerencji czytelnika w fabułę, czy połączenie klasycznego tekstu z grą jak choćby w książce "Endgame". Natomiast "Wezwanie" autorstwa James’a Frey’a oraz tworzenie fikcyjnych kont głównym bohaterom na mediach społecznościowych celem śledzenia ich losów niejako w świecie realnym,…to wszystko już jest we współczesnym czytelnictwie. W takim razie jak będzie wyglądała książka przyszłości, spróbuję puścić wodze wyobraźni. Jakiś czas temu przysłuchiwałem się audycji radiowej w której słuchacze wypowiadali się na ten temat, pojawiały się najdziwniejsze pomysły od możliwości wyświetlania tekstu na okularach lub innych sprzętach domowych do tak kuriozalnych jak aplikowanie książek doustnie w formie tabletek która po rozpuszczeniu sama odnajdzie drogę do odpowiednich zwojów mózgowych. Zwróciłem uwagę, że większość wypowiedzi dotyczyła sposobu przekazywania treści oraz banalnego jej przyswajania. Mam nadzieję, że istnieje większe grono czytelników (możliwe, że nie słuchali wyżej wymienionej audycji radiowej) dla których istota czytania I korzystanie z własnej wyobraźni dominuje nad mechanicznym czy multimedialnym sposobem podania wiedzy pisanej. Myślę, I mam taka nadzieję, że tekst pisany obroni się w przyszłości, papier również. Natomiast wszelkie elektroniczne media będą się rozwijały równolegle. Podobnie jak kino nie zlikwidowało teatru, a telewizja nie unicestwiła kina i wszystkie te trzy formy przekazu myśli istnieją współcześnie, podobnie będzie z książką. Najważniejsze aby tworzyć, mądrze I wbrew zastałym schematom czy modom, autentyczność jest najważniejsza I nieskrępowana wyobraźnia. Nie ważne jest jakim sposobem oraz przy pomocy jakich technologii książki będą tworzone, ważne aby w przyszłości maszyny nie zastąpiły człowieka w procesie twórczym. Tego sobie i Wam czytelnikom życzę.